Voor een architect is een eigen huis een verbeelding van de visie op architectuur. Simpliciteit, functionaliteit en helderheid, met een oog voor bijzondere uitstraling.

Als vertrekpunt voor het ontwerp is gekozen voor een metamorfose van het oude boerderijprincipe zoals bij het bestaande boerderijtje dat eerst op het perceel stond: wonen in het voorhuis en werken erachter op de deel. Het idee achter het ontwerp is dat wonen en werken nadrukkelijk van elkaar gescheiden zijn. De ruimten zijn letterlijk (zo’n 40 meter) uit elkaar getrokken.

Beide onderdelen zijn met elkaar verbonden door middel van tuinmuren. Door hun lange maten reageren ze op de structuur van het landschap. Feitelijk ontstaat er een patioachtige ruimte die refereert aan een groene kamer. Dit wordt versterkt door de lange vijver die vanuit de woning visueel doorloopt richting de patio.

Het ‘samenvatten’ van diverse functies middels een muur is een idee dat zijn oorsprong vindt in Mexicaanse haciënda’s.

Vrijwel geen enkele baksteen kwam eraan te pas om het woongedeelte te construeren. De verdiepingsvloer rust niet op de buitenmuren, maar staat op 16 kolommen.